بهتر انتخاب کن، بهتر بخوان

یادداشت نوا کلاهدوزیان

                جزو کتابهایی بود که نصفه نیمه رهایش کردم خیلی کم پیش می آید که کتابی را نیمه تمام رها کنم اما واقعا جذب داستان و شخصیت ها نداشتم و نتوانستم همراه با فضای داستان پیش بروم یک جورهایی به نظرم داستان از دست نویسنده در رفته بود و اینکه شخصیت ها مدام تغیر رنگ می دادند آزار دهنده بود یک جورهایی انگار حالت عادی ای نداشتند و دائم آدم دیگری می شدند مثلا بعضی وقتها یکی از شخصیت های اصلی واقعا احساس خودش را نمی دانست و دائم یا دوستش را سرزنش می کرد یا بهش قوت قلب می داد کمی عجیب و غریب بود در کل جزو داستان هایی نیست که دوباره خوانده شود.
        
(0/1000)

نظرات

تاکنون نظری ثبت نشده است.