یادداشت عاطفه سادات قریشی

                این کتاب را در مدت زمان دو هفته خواندم. حال و هوای انسانی که در حال سلوک به سمت امیرالمومنین است، بی نهایت خواستنی ست. سهل ممتنع است. هم دلت میخواهد این سلوک را و هم در باورت ساده می نماید اما یقین داری که در عمل توان گذشتن از دیناری را نداری و سخت می نماید برایت. 
نکته قوی کتاب این بود که در اطراف آیت الله عزیزمان، خرقه به تن های دنبال دنیا هم هستند که بهره شان از عقبی اندک است و ظرف حقیر وجودشان، توان دیدن سید علی عزیز را ندارد. گویا اینان سندی هستند بر اینکه اگر سید هم میخواست میتوانست دنیا را برای خانواده اش و خودش فراخ کند. 
نجف را دوست دارم چون دور نور وجودی امیرالمومنین انسان هایی هم عصر ما هستند که حجتی بر اراده به مومن هستند