یادداشت محمدمهدی فلاح

                این کتاب تجربه یک متن کلاسیک به تمام معنا بود. از نظر من یک متن به واسطه ظرایف، دقایق و نکات غامضی که در برداره بدل به چیزی میشه که میتوان مکررا به آن رجوع کرد و هر بار تفسیر نوینی ازش ارایه کرد و بهره تازه ای ازش برداشت. 
فارغ از موضوع مورد تحلیل روش وبر سرنوشت سازه که میشه ازش به عنوان تیپیک کار علمی ازش نام برد. خوانش متونی که هرچند به نظر دم دستی باشند ولی میتوشه ازش تحلیل یک عصر و به قول وبر روح یک دوران رو استخراج کرد کاری بود که وبر متناوبا روی نوشته های فرانکلین و باستر انجام میده و حتی چیزهایی از تحلیل متن اون ها بفهمه که خودشون ازش غافل بودند.
خصوصا شاهکار چند صفحه آخر فصل یکی مانده به آخر درباب قفس آهنینی که ما درونش زیست میکنم، خصوصا با ارجاعاتی نامحسوسش به نیچه، برای خوندن کل متن کفایت میکنه.
هرچند در نهایت بعد از خوانش فرسایشی چند ماهه کتاب قدری با نحو تحلیل وبر اختلاف پیدا کردم ولی به هر حال ارزش یک متن کلاسیک توان تفکر در درون و همراه با اونه که به نظرم درباب این کتاب تا مدت ها از دست نخواهد رفت.