یادداشت

        شاید بعدها بتونم از بیگانه به عنوان کتابی که من رو بیشتر از همیشه عاشق کامو کرد نام ببرم، داستان از جایی شروع میشه که از شخصیت اصلی کتاب،مورسو، دعوت میشه در مراسم خاکسپاری مادرش که در خانه سالمندان زندگی می کرده شرکت کنه و از اینجا ما شاهد این هستیم که مورسو عواطفی رو که اغلب مردم در هنگام سوگ تجربه میکنند، تجربه نمی کنه و نسبت به مرگ مادرش بی تفاوت هست، طوری که حتی نمیخواد چهره مادرش رو برای بار آخر ببینه و همون اول کتاب نگاه پوچش نسبت به زندگی هم مشخص میشه.مورسو شخصیتی هست که نمی تونه عواطف انسانی رو به طور کامل درک کنه و با احساساتش بیگانه هست، داستان رو میشه به چهار بخش اصلی تقسیم کرد مرگ مادر، زندگی مورسو بعد از مرگ مادر، قتل مرد عرب و دادگاه و در آخر زندگی مورسو در زندان و مواجه با کشیش.
توی بخش دادگاه میبینیم که مورسو با اینکه میخواد کاری انجام بده و از خودش دفاع کنه نمی تونه و به نوعی دچار انفعال و بی تفاوتی هست، به نظرم خواننده مورسو رو دچار مسخ میبینه انگار اون چندان از اتفاق هایی که اطرافش میفته آگاه نیست و اگر آگاهه نمیتونه به طور کامل احساسش کنه مورسو میتونه درک کنه که محکوم به مرگ میشه اما به نظرم به طور کامل نمیتونه احساسش کنه و هرچی که پیش میریم این احساس بیگانگی از اجتماع و پوچی زندگی بیشتر توی کتاب قابل لمس میشه از طرفی به مورسو بیگانه گفته میشه چون با دغل بازی ها و ریاکاری هایی که توی جامعه هست کنار نمیاد، خودش رو همرنگ جماعت نمی کنه و میپذیره که جهان بیهوده هست.
من فکر میکنم مورسو در واقع شخصیتی جامعه ستیز نیست اما بی تفاوتی اون نسبت به عواطف انسانی و زندگی میتونه از اون انسانی جامعه ستیزتر هم بسازه، برای من اوج کتاب گفتگوی مورسو با کشیش بود جایی که باز هم راضی نشد مثل بقیه آدم ها چون قراره بمیره به خدا ایمان بیاره و اظهار پشیمانی کنه .راستش بیگانه تبدیل به یکی از کتاب های مورد علاقم شده و میدونم که نباید با شخصیت اصلی همذات پنداری کنم اما کاریش نمیتونم بکنم و حس میکنم کارهایی که مورسو بعد از مرگ مادرش انجام داد مثل فیلم دیدن و رابطه ، همه ناشی از این بود که اون نمی تونست عواطف رو کاملا درک کنه اما میدونست که باید ناراحت باشه و اون کارها لایه دفاعی ای بود که مورسو به دور خودش میکشید تا از پوچی زندگی فرار کنه....من کتاب رو خیلی دوست داشتم.