یادداشت سید محمد بهروزنژاد

                خیلی نیست که مجموعه تئاتر و تاریخ نشر ماهی را پیدا کردم؛ هر جلدش وضعیتی ست نمایشی از یک برهه خاصِ تاریخی. 
"مرگ و دختر جوان"  در دوره ی گذار شیلی از دیکتاتوری به دموکراسی جریان دارد و مانند اعتماد ، دیگر اثر دورفمن ، سوالاتی می پرسد که در بند جواب دادنشان نیست.!

حالا که رژیم دیکتاتوری نابود شده؛
چگونه کسی که شکنجه شده تمام خاطراتش را فراموش کند؟
   به زندگی عادی برگردد و شانه به شانه ی  هم وطنِ شکنجه گرش ، در یک سرزمین زندگی کند؟
چطور زخم های گذشته را فراموش کنیم ، در عین اینکه از آنها عبرت بگیریم؟
اصلا چنین چیزی امکان دارد ؟
 مطرح کردن سوالات بی پاسخ ابدا عیب نیست، بالاخره این هم سبْکی ست برای خودش و اگر غلط نگفته باشم زیر مجموعه ادبیات پست مدرنیستی قرار می گیرد. جدیدا خیلی به آن  علاقه مند شدم. یک جور بهت و حیرت خاصی  دارد. کتاب تمام می شود و این تو هستی که باید داستان را کامل کنی.

.....

ضرباهنگ تندی دارد و اصلا قابل پیش بینی نیست. کوتاه است و  به راحتی می شود در یک نشست خوانده شود و حتی شاید نشود در دو نشست خواندش ، از بس که جذاب و پر تعلیق است.
دیالوگ، که قسمت بیشتر نمایشنامه را تشکیل می دهد ، دقیق و حساب شده است. 
پایان بندی هم عالی ست و باز محسوب  می شود.
از کتابخانه گرفته بودمش اما یک بار خواندنش کافی نیست.  
رفت تو لیست خرید.