یادداشت سبحان افشار

                اولین کتابی است که از وودی آلن خوانده‌ام. چه زبان جالبی داشت. تأثیر اولیه‌اش این بود که مشتاق شدم باز هم از او بخوانم. هم طنز جالبی داشت، هم محتوای تأمل‌برانگیز. جمع‌وجور هم بود. انشاطور بگویم، ما از این نمایشنامه یاد می‌گیریم که حواسمان باشد زارتمان در نرود.