یادداشت مجید اسطیری

                ایران روح یک جهان بی روح نام فقط یکی از 9 گفتگوی این کتاب است که بنده خواندم
برای هر کس که کتاب "ایرانی ها چه رویایی در سر دارند" را خوانده و از نگاه حیرتزده فوکو به انقلاب اسلامی ایران خوشش آمده قطعا جذاب و خواندنی است.

فوکو: 
من ایرانی هایی را در پاریس می شناختم و آن چه در بسیاری از آنان مرا شگفت زده می کرد ترس بود. ترس از این که معلوم شود با چپ ها رفت و آمد دارند یا ترس از این که ماموران ساواک باخبر شوند که آنان فلان کتاب را می خوانند و غیره. وقتی درست پس از کشتار ماه سپتامبر [۱۷ شهریور به ایران وارد شدم به خودم میگفتم که با شهری وحشت زده رو به رو خواهم شد، چون در آن جا چهار هزار نفر کشته شده بودند. نمی توانم بگویم که در آن جا مردمانی شاد و مسرور دیدم، اما از ترس خبری نبود و حتا شجاعت شان بیشتر هم شده بود، به عبارت دقیق تر، مردم وقتی خطر را بی آنکه رفع شده باشد، پشت سر می گذارند شجاعت شان بیشتر می شود. مردم در انقلاب شان خطر مسلسل هایی را که همیشه در مقابل شان قرار داشت، پشت سر گذارده بودند. |