یادداشت فاطمه باقری

                روحت شاد نادر ابراهیمی عزیز
چقدر زیبا دلنوشته‌هات رو به جان محبوب آذری‌ات تقدیم کردی و راهنمای ما شدی برای عشق ورزیدن، از عشق گفتن و گذر از منازل ابتدایی عشق و عمیق‌تر دیدن آن ... 

«انسان هنوز یاد نگرفته آنگونه به حوادث نگاه کند که تلخ‌ترین و دردناک‌ترینِ آنها را هشیارکننده،نیرودهنده، تجربه‌بخش، برانگیزنده و آینده ساز ببیند.» اصلا اگر حوادث با همه‌ی تلخ و شیرینی و فرازو فرودهایش، دست دوستی با ما نمی‌فشرد که این همه یکنواختی، و بی هیچ پیمودن راه، اول از همه خود ما را از پای می‌انداخت... و اصلا اگر درد نبود، انسان به مفهوم والای انسان، شناخته نمی‌شد و عاشق نمی‌شد...
چه زیبا گفت نادر عزیز که :«درد ملک عاشقان است».

بی دردی آفتی است که دل را سیاه می‌کند ، کدر میکند، می‌پوساند.
و چنین دلی کجا می‌تواند عشق را فهم کند و آن را در خود جای دهد.