یادداشت سجاد خدائی

        خلاصه کتاب

کتاب در پنج فصل تهییه شده است، ویژگی کتاب این است که برای هرکدام از مباحث نظری، مثال‌های واقعی از کنش تشکل‌ها و ... را آورده است.
فصل اول: تردمیل
در این فصل اشاره می‌کند به اینکه چه رویکردهایی اثر بخشی ما را کاهش می‌دهد؟ 
این رویکردها مثل این است که روی یک تردمیل راه میروی، خسته میشوی ولی به جایی نمیرسی. رویکردهایی مثل اینکه تشکل تبدیل به اداره شود، دچار فرم زدگی(کلیشه زدگی) شود، پراکندگی کارهای تشکل‌ها، دچار خودسازی افراطی شود، مانع از مسئله محوری تشکل میشود.
این فصل در مجموع به این میپردازد که فرم (قالب) کار محور ما شده است در حالی که باید محتوا و هدف، محور باشد.
فصل دوم: طرحی نو
 این فصل رویکردهای کنشگری اجتماعی مسئله محور در دو چارچوب بررسی می‌کند:
الف) چارچوب مفهومی
1-	انواع مواجه با انواع مسئولان را بررسی میکند. مثلاً مواجه با مسئول دلسوز یکجور است با مسئول منفعت طلب جور دیگر
2-	در این بخش میگوید کنشگر نباید بر مشکلات متمرکز شود، بلکه باید به مسائل که عامل مشکلات متعددی هستند متمرکز شود و کنشگری کند.
3-	به این اشاره دارد که فهم از مسئله به تدریج اتفاق می‌افتد نه اینکه یکهو نسبت به مسائل فهم کامل بدست بیاوریم.
4-	قدرت کنشگران در این میداند که فراگیر تر و مردم بیشتری را پای کار بیاورند تا اینکه به مسئولان وصل شوند.
5-	به خلاقیت در کنشگری اشاره میکند
ب) چارچوب فرآیندی
ابتدا باید به تشخیص(رسیدن به مسئله) برسیم بعد آن اقدام(پرداختن به مسئله اتفاق می‌افتد.
فصل سوم: انعکاس مدل در میدان
کتاب حاضر افزون بر بسط فهم نظری از رویکرد مسئله محور، در فصل سوم یک گام جلوتر می رود و صورتی اجرایی و عملیاتی برای آن عرضه می کند تا پای مخاطبان روی زمین قرار بگیرد. این نسخه های عملیاتی در اثر گفت وگوهای مفصل با برخی از کنشگران پرورش یافته است و تلاش می کند دست کنشگران را در میدان عمل بازتر کند. 
فصل چهارم: انذار
این فصل کنشگران را با جعبه ابزار رفع موانع در میدان آشنا می کند و به گره های ذهنی آنها درباره این رویکرد پاسخ میدهد؛ گره هایی که با شنیدن مشکلات واقعی فعالان این عرصه گردآوری شده است. این فصل در واقع انذاری نیز از موانعی که در راه کنشگران اجتماعی وجود دارد را بیان میکند.
فصل پنجم: تکمله
این فصل در سه بخش مجزا از هم تدوین شده است؛
تکمله اول: سختی یک انتخاب آسان
از سختی انتخاب یک مسئله می‌گوید.
تکمله دوم: راهزن در مسیر شناخت
از خطاهای رایج تفکر می‌گوید؛ تعمیم مشاهدات فردی به کلیت، حجاب ذهنی و ایجاد پیش فرض به دلیل تقدم مطالعه بر فکر کردن و در آخر هم از بدیهی سازی ذهن و رد داده‌های مغایر از پیش فرض می‌گوید.
تکمله سوم: آداب مسئله محوری
شش ویژگی اهتمام به حل مسئله، اهل تمرکز، اهل کار بلندمدت، اهل پیگیری، اهل تفکر و تخصص و در آخر اهل گفت‌وگو بودن را شش ویژگی کنشگر مسئله محور یا آداب مسئله محوری می‌داند .