یادداشت منصوره پورکریمی

                امام در دنیا، صراط مستقیم است برای عبور از این صراط هم ضابطه اولش شناخت امام در دنیاست و از اونجایی که آفرینش ما طبق قرآن بی هدف نیست و هدف آزمایش ماست:
🔸️الَّذِی خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَيَاةَ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا وَهُوَ الْعَزِيزُ الْغَفُورُ
ﺁﻧﻜﻪ ﻣﺮﮒ ﻭ ﺯﻧﺪگی ﺭﺍ ﺁﻓﺮﻳﺪ ﺗﺎ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺯﻣﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﻛﺪﺍﻣﺘﺎﻥ ﻧﻴﻜﻮﻛﺎﺭﺗﺮﻳﺪ ، ﻭ ﺍﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎی ﺷﻜﺴﺖ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ(ملک ۲)🔸️
پس حالا که قراره آزمایش بشیم نیاز به یه سری ابزار داریم، اگر ابزاری نباشد پس آزمایش معنایی ندارد. ¤اولین ابزار راه و ¤دومین ابزار وجود نور و روشنایی است و ¤سومین ابزار قدرت انتخاب است و ¤چهارمین ابزار توانایی انجام. 
اما ما به عنوان یک فرد مسلمان راهی رو قبول داریم که تجسم عینی پیدا کنه یعنی چی؟ یعنی راه هدایت باید به هادی تبدیل شود و در جلوه یک فرد که او را ببینیم ظاهر شود. راه هدایت برای ما همان قرآن است و چون قرآن کلی است باید در کنارش مفسر آن باشد چرا که ممکن نیست قرآن به تنهایی هادی باشد( برای اثبات این سخن حدیث ثقلین مکفی است) مفسر کنار قرآن در زمان پیامبر خودشان و بعد ایشان امام و در صورت عدم حضور عینی و جسمی امام، ولی فقیه است....