برای اینکه دوران طلایی نوجوانی ام با خواندن چنین کتاب هایی زیباتر شد، خوشحالم! بی نهایت!
بعضی شخصیت های کتاب ها در ذهنم حک شدند و مدام سعی کردم گوشه ای از اخلاق و رفتارشان را در زندگی ام پیاده کنم. جو مارچ و جودی ابوت در صدر این جدول ذهنی من جا دارند. یادم است وقتی بابا لنگ دراز را می خواندم، آن قدر برایم کارهای جودی جذاب بود که نامه هایی به یک شخص فرضی می نوشتم و پایان نامه هایم، نقاشی از اتفاقات آن روز می کشیدم و آنها را با جمله هایی مثل جودی تمام می کردم: با اخلاص فراوان ... هم مرام شما...با محبت...با یک دنیا عشق بیکران...
نگه شان داشتم وقتی حالا هم به آنها نگاه می کنم، خاطرات شب هایی که با نامه های جروشا ابوت می خوابیدم، زنده می شود:)
حاضر نیستم جایگاه احساس زیبایی که کتاب ها می دهند را با هیچ نکته ی دیگری هنگام نقد کتاب ها عوض کنم:) پس از جو، سالی و جولیا ممنونم بابت این حس ناب!