یادداشت نرگس عمویی

        قشنگ بود و تلخ. دوست داشتم کلّ این مجوعه رو .
تیکه‌هایی از قسمت‌های موردعلاقه‌م:

"ما با کدام امید 
به ساعت‌هایمان نگاه می‌کنیم
وقتی زمان برای مرگ کار می‌کند"
.....
"آی زندگی!
این‌ها نفس کشیدن نیست!
نفس کشیدن نیست
ما از مرگ
خالی و
پر می‌شویم"
.....
"جنگ تمام شده بود 
و حالا
صلح داشت آدم می‌کشت"