یادداشت میم صالحی فر

        لیبی مونرو، دخترک دوازده ساله‌ای است که سندروم ترنر دارد؛ نوعی بیماری که در ان فرد یک کروموزوم کم دارد و همین یک کروموزوم کمتر مشکلات مختلفی را در قلب، کلیه، ذهن، شنوایی، ظاهر و ...به وجود می‌اورد.
لیبی هم از بدو تولد مشکلات زیادی را پشت سر گذاشته و با برخی همچنان دست به گریبانست اما حافظه و سعی و تلاش خوبی هم دارد.
از طرف دیگر او خانواده‌ای دارد که عاشقانه دوستش دارند و او انها را می‌پرستد. پدرش  معلم هنر است و مادرش مغازه‌ی شیرینی فروشی دارد. یک خواهر بزرگتر هم دارد که به تازگی ازدواج کرده و در شهر دیگری زندگی می‌کند.
لیبی در مدرسه تقریبا شاگرد موفقی است اما در دوستی و دوستیابی کاملآ نانوفق است که البته بخشی از این به خاطر ظاهر کمی غیرمعمولش است.
با وجود همه مشکلات لیبی  به پذیرش گامل شرایطش رسیده و شادی و شور و امید از  وجودش لبریزاست.
از انجا که از بدو تولد مشکلات پزشکی مختلفی را پشت سر گذاشته، و علاقه‌ی زیادی هم به علوم و تحقیق دارد، اطلاعات خوبی راجع به بدن دارد و بیماری ها و مشکلات خودش را به زبان ساده و قابل فهم برای مخاطب هم توضیح می‌دهد.
ما در این کتاب با روزمرگی‌های لیبی و تلاش او برای کمک به خانواده‌اش، تلاشی که قرار است یک شگفتانه برای همه و به ویژه خواهرش باشد، رو به رو هستیم.
نوع برخورد مادر و خواهر و حتی معلم لیبی هم برای بزرگترها خواندنی و درس گرفتنی است. 
از آنجا که لیبی در تعامل و دوست يابی ضعیف است، راهکارهایی در سیر داستان در این مورد به مخاطب منتقل می‌شود.