یادداشت آروشا دهقان

        واقعا داستان ضعیفی بود.
شخصیت پردازی که اصلا نداشت.
خط داستانیش هم کم اشکال نبود.
فضای داستان هم اگرچه نویسنده سعی داشت ایران رو نشون بده اما ایران نبود. 
انگار زور زده بودن که داستان پدرخوانده های ایتالیایی رو بچپونن تو فضای ایران.
کلا نمیدونم چه فازیه که نویسنده های ایرانی سعی میکنن انقدر چرک بنویسن. انگار فرق فضای انتقادی-اجتماعی و چرک برای بعضی نویسنده ها اصلا مشخص نیست.