یادداشت نرگس

                کتابی کم‌حجم با شروعی جسورانه که خوندنش زمانی نمی‌بره اما تأثیراتش عمیقه!
برعکسِ اغلبِ رمان‌های پلیسی‌-جنایی، نویسنده همون اولِ کار بهمون می‌گه خوان پابلو (شخصیت اصلی)، ماریا رو به قتل رسونده. قاتل و مقتول رو داریم؛ اما آیا واقعاً معما حل شده و دیگه جایی برای کنجکاوی نیست؟ اتفاقاً چرا. مگه می‌شه دنبال جواب این سؤال تا آخر کتاب نرفت؟

نقاشی که از منتقدین دلش خونه، خودش تمام هستی و ریز جزئیات رفتار افراد رو نقد میکنه، اما نمیشه باهاش هم‌ذات‌پنداری نکرد! 
نکات فلسفیش ابعاد کمتر گفته شده‌ی انسان رو افشا میکنه..

در کل نثر روان و داستان ساده اما پر نکته‌ی کتاب رو دوست داشتم.


⚠️خطر اسپویل:
خوان پابلو به‌وضوح دچار اختلالات روانیِ مختلفیه (نارسیسیسم، افسردگی، وسواس، دوقطبی، پارانویا و...) اما این اختلالات هیچ کدوم از یک حد فراتر نمی‌ره که تبدیل به یک بیماری بشه. همۀ آدما درجاتی از این اختلالات رو در زندگی تجربه می‌کنن.

اما ماریا با رفتارای عجیب و نصفه‌نیمه‌اش، با تأییدی که بر حداقل نصف تخیلات و سوالات پابلو میزد، و اصلا تمایلش به ادامه‌ی ارتباطش با خوآن، مهرتأیید به فاسد بودن خودش هم میزنه🌝🥴