یادداشت فهیمه حدیدی

        شخص وحید زمانی نیا ، جایگاه و نحوه شهادتش موضوعی ناب و یادآور مسائل بسیاری است اما قلم خام کتاب از کنار تمام ریزه کاری ها ، نماد ها و نکته ها عبور می کند ... مثل تمام کتاب های شهدایی رایج ، متن می کوشد مجابت کند که مذهبی ها عاشق ترند ، خوش تیپ اند و عشق های اصیل آمیخته با فضاهای مدرن و امروزی دارند ...در حالی که وجه تمایز وحید زمانی نیا انگار همه این ها‌ بود و هیچ کدام از این ها نبود! ... کتاب بابت آشنایی با شهید و دلتنگی به جا مانده از شناختنش ، برای مطالعه ارزشمند است ، اما اگر به هوای رمان یا نازک کاری های کلام و شیرینی قلم به سراغ اش بروید چندان راضی تان نمی کند.

راستی چرا سطح قلم کتاب های شهدای امروز باید از کتاب هایی که راوی اش زنان سرداران دفاع مقدس اند پایین تر بیاید؟ این شتاب زدگی برای نشر امری طبیعی است؟! برای روایت کردن بیش تر از چگونه روایت کردن دغدغه و عجله داریم؟... ان شاالله خیر باشد!