یادداشت سمانه حسنی

        خانه خوانی مرا دلتنگ ایوان خانه مادربزرگ کرد.
همان ایوانی که روی صندلی ای چوبی اش با دستی تکیه زده بر چانه انتظار آمدنم را می کشید.
همان جا که درود و بدرودش را برایم می فرستاد.
همان جا که عصرها مهمان چای خوش طعمش می شدم و گوشم را نوازش میداد با دو بیتی های  زیبایی که برایم میخواند. 
حالا اما با اینکه خانه هنوز هست و ایوان هم و حتی صندلی چوبی ، اما جای خالی مادربزرگ....

اگر دلتنگ روزهای کودکی در خانه هایی هستید که ایوان داشت و بهار خواب و حیاطی پر از دارو درخت خانه خوانی را بخوانید تا دلتنگ تر شوید!
علی طباطبایی نویسنده کتاب خانه خوانی دانشجوی رشته معماری در پایان نامه ارشد خود به بررسی تجربه زندگی در خانه های دوره گذار معماری تهران پرداخته است.