بریده‌ کتاب‌های reyhaneh

فصل‌ها به نوبت در گذرند . زندگی هم زمستان‌های سخت را پشت سر می‌گذارد. اما بعد از هر زمستانی، بهاری در راه است. اینجا بهاری فرا رسیده بود. بهار کازو تازه آغاز شده بود.

شوییچی همیشه همین گونه بود. اصلاً برایش مهم نبود که اوضاع و احوال چقدر سخت است .او آدم همواره خوش‌بینی بود .جا نزدن در موقعیت‌های سخت همیشه تنها گزینه او بود و باز مثل همیشه، مردی بود که حتی درست بعد از دانستن مرگ خود هم می‌توانست به شادی دیگران فکر کند.

آنها که بی هیچ چشم داشتی ، مشتاق کمک به افرادی هستند که که با زندگی دست و پنجه نرم می کنند ،انسان هایی واقعا کمیاب اند.

گفت:«این تنها راه زندگی کردنه ،اینکه مثل شاعرا باشیم ،اگر فقط حقایق رو ببینی دلت می‌خواد بمیری. می‌گفت تنها راه عبور از موانع اینه که تصور کنی ازشون گذشتی.»

«وقتی شیطان تو اتاق نشیمن خونه خودت داره تمام چیزهایی رو که دلت می‌خواست و حتی آرزوش رو داشتی بهت تقدیم می‌کنه ،چیکار باید کرد؟؟!!!»

ما در قصه‌های عاشقانه‌مان به ستاره‌ها نقش می‌دهیم ، نقش‌های عاشقانه . ما در قصه‌ها از درخشش آنها و چشمک زدنشان می‌گوییم ، اما در واقعیت آسمان همیشه آرام و عاشقانه نیست . چه ضمانتی وجود دارد که این طبیعت فراموش شده همیشه همینطور آرام بماند.!!!

چیزهای بد و چیزهای خوب می‌تونن کنار هم وجود داشته باشن. ماییم که باید هرجا می تونیم خوبی‌ها رو پیدا کنیم.

رویا هایی پیش پا افتاده،چیز هایی مثل زنده ماندن، ازدواج و پدر و مادر شدن که حالا اینقدر گران قدر و کمیاب شده اند.

هیچ چیز غیر ممکن نیست اما برای موفقیت در راه ایجاد تغییر،آدم باید به روش های پیشنهادی دیگران هم فکر کند.

آدم های ساکت اطلاعات می‌گیرند و آدم های ابله که دهان باز می‌کنند خودشان را لو می‌دهند .