بریده‌ کتاب‌های سارا سماواتی منفرد

مادر و دختر بی حد و مرز یکدیگر را دوست داشتند اما خود همین عشق سد راه نزدیکی و صمیمیت شان بود.بدجور می ترسیدند باعث دلخوری همدیگر شوند. اما از آن جایی که زندگی عمدتاً مجموعه ی همین ناراحتی ها و دلخوری هاست،گله و شکایت آرام و بیصدا ،دلداری های شیرین و دو طرفه و تأملات مشترک با صدای بلند جایش را به مسکوت گذاشتن های مدام داد، برای همین آن ها بیش از همه چیز درباره سرماخوردگی گریشا ،امتحان های لناچکا یا قرص های خواب آور مور حرف می زدند. وقتی اتفاق مهمی می افتاد ،فقط در مقایسه با مواقع عادی ،تنگ ترو و طولانی تر در آغوش یکدیگر به هم می چسبیدند و در سکوت روبروی فنجان های خالی در آشپزخانه می نشستند بی آنکه کلامی بین شان رد و بدل شود.

گردش در چین و شکن های گذشته طعم غریبی دارد، شیرین است و دلتنگ کننده . گاه خودت را تحسین می کنی و گاه ملامت.حالا خاطرات مثل عکس های سیاه وسفید است با ته رنگ قهوه ای یا سبز که تو را با قدرت جادویی به گذشته می کشاند، آن سان که آرزو می کنی لحظه ای بتوانی در آن ایام باشی، حال آن که می دانی زمان هیچگاه به عقب باز نمی گردد و اندوه جانت را در بر می گیرد ... آن نگاه هایی که از گذشته به تو خیره شده اند ... آنهایی که دیگر نیستند ... آن روز سیزده فروردین کنار یونجه زار ... آن میهمانی ... مردی که تاری به دست دارد ... آن یکی که به تو می خندد ...یکی سال هاست مرده و دیگری گیسوی پر چین و شکن و معطرش سپید شده و سومی هیچ از گذشته به یاد نمی آورد و تو هنوز همه ی آن ها را به یاد داری ...

پرویز ثابتی توانست تا به آنچه سال های سال رویای او بود ، تا به قدرتمندترین فرد حکومت پهلوی تبدیل گردد جامه عمل بپوشاند. به بهای مرگ دو انسان ساده و بی گناه ، محبوس کردن بی دلیل جمعی از هنرمندان و روشنفکران و متلاشی کردن خانواده ها و قرار دادن یک ملت در مقابل حکومتی که وظیفه اصلی او در اصل و طبق قانونی که خود را به آن ملزم می دانست حفظ آن بود. او تمام دستگاه و امکانات ساواک را در خدمت منافع شخصی خود به کار گرفت بی آنکه بعنوان رئیس امنیت داخلی کشور به نتایج و عواقب خانمان برانداز این خودخواهی خود اهمیتی دهد. باید چهل سال می گذشت تا به بهانه پاسخ به تاریخ پوچ و واهی بودن طرح گروگانگیری ولیعهد که دلیل محکومیت و اعدام دانشیان و گلسرخی بود بر ملا می شد. اما نهایتا در این بازی کثیف به جز ملتی که هیچ وقت حاکمان خود را دوست نداشتند و هیچ وقت به قهرمانان زنده اعتماد نمی کردند همه برنده شدند ...