بریده‌ کتاب‌های 𝖕𝖆𝖗𝖆𝖉𝖎𝖘𝖊🔮

تنها چیزی که در زندگی اش می خواست این بود که جادو را بازگرداند...که دنیایش را از این مرگ تدریجی و غیر قابل بازگشت برهاند، مرگی که ابتدا نتیجه ی ترس از لندنی دیگر و بعد ترس از لندن خودش بود. تنها چیزی که هالند می خواست این بود که شاهد احیای دنیایش باشد. جان گرفتن دوباره اش. او با افسانه های "رویاهای" جادوگری که قدرت کافی برای این کار را داشت، آشنا بود. قدرت کافی برای این که هوا را به ریه های گرسنه شهر بازگرداند و تپش قلب در حال احتضارش را تندتر کند و....

«کل» حتما می گفت این کار غیرممکن است. چه کلمه بیهوده ای، در جهانی که جادو دارد.

همه فکر می کنند من آرزوی مرگ دارم. اما من نمی خواهم بمیرم-مردن آسان است. نه، می خواهم زندگی کنم، اما نزدیک شدن به مرگ تنها راه برای تجربه احساس زنده بودن است.

تو به اندازه‌ی خدایان و شیاطین لایق پرواز کردن هستی.🕊

شاید خدایان قدیم بزرگ باشند، اما نه مهربان‌اند و نه بخشنده. آن‌ها مانند نور ماه روی آب یا سایه‌هایی در طوفان، بی‌ثبات و ناپایدارند. اگر اصرار داری از آن‌ها کمک بخواهی، حواست را جمع کن: مراقب باش از آن‌ها چه می‌خواهی و خودت را آماده کن که تاوان خواسته‌ات را بدهی. و مهم نیست چقدر ناامیدی، یا مشکلت چقدر حاد است؛ هرگز به درگاه خدایانی که بعد از تاریک‌شدن هوا پاسخ می‌دهند، دعا نکن.

«امید از دست نرفته؛ فقط گم شده.»

«بسیاری از الف‌ها در روزهای شادتر اینجا زندگی میکردند، زمانی که نامش «اِره‌گیون» بود...»

آراگورن فریاد زد: «مردگان کوهستان! به ندای پادشاهان پاسخ دهید! من وارث ایزیلدورم و شما را به پیمان‌تان فرا می‌خوانم. به عهد خود وفا کنید و یا برای همیشه در این جهان بی‌قرار بمانید!

وقتی ملکور (مورگوت) در نبردی سخت، فینگولفین را از پای درآورد، قصد داشت جنازه ی او را خوراکِ گرگینه های خود کند. پس توروندور، شاه عقاب ها سر رسید و به صورتِ او چنگ انداخت و پیکر فینگولفین را از آنجا برد. این زخم همیشه بر صورتِ او باقی ماند.

گندالف: ما در ژرف‌ترین گودال‌ها افتادیم و در تاریکی جنگیدیم…

غلبه بر مرگ ، بزرگترین دستاورد نوع بشر نبود. پایان دادن به دولت بود.

اگه تاریخ رو نخونده باشی، چطور می‌تونی فرق بین عدالت و بی‌عدالتی رو تشخیص بدی؟

روز سربازگیری از همه روزهای دیگر مرگ بارتر است. شاید برای همین است که طلوع آفتاب امروز صبح خیلی زیباست؛ چون میدانم شاید آخرین طلوعی باشد که میبینم.

اژدهای بی‌سوار تراژدی است و سوار بی‌اژدها مُرده.⚔

وقتی شاهد یک اتفاق جادویی هستید، مهم‌ترین چیز این است که آن را تشخیص دهید، چون ممکن است فرصت دوباره‌ای به شما داده نشود.

برای انجام دادن هر کاری، هم راه درست وجود دارد و هم راه غلط.

شخصیت‌های داستانی توی صفحه‌های کتاب‌ها، آروم خوابیدن؛ و منتظرن... که اگه یه روزی بهشون احتیاج داشتیم، فقط کتاب‌ها رو باز کنیم و قصه‌شون رو خوب بخونیم! حتماً بیدار می‌شن و به کمکمون میان؛ مثل همیشه!

ورود به قصر به معنای قدم زدن در مسیری خونین است.

"همیشه این زنان که کشته می‌شن."

«فکر کنم می‌خواست من رو نجات بده.» «با دادن کیف به تو؟» توبی گفت: «نه، خنگول. با دادن یه هدف به من. از اون لحظه به بعد، من باید زنده می‌موندم، مهم نبود اوضاع چه‌قدر بد می‌شد، چون اگه می‌مردم، اون‌وقت کسی نبود حواسش به نَن اسپارو باشه.» به آسمان نگاه کرد. هوا آن‌قدری صاف بود که نور ضعیف مهتاب دیده شود. «همیشه این‌طوریه دیگه، نه؟ ما با نجات دادن بقیه نجات پیدا می‌کنیم.»