بریده‌ کتاب‌های اسرار ماه مبارک رمضان و مراقبات و مناسک آن همراه با آداب انس با قرآن کریم

انس با قرآن، نگین زندگی هر مؤمن است و بهترین عبادت، تلاوت آیات الهی است. ماه مبارک رمضان، بهار انس با قرآن است و اگر اشرف اوقات سال، ماه رمضان است و اگر نگین ماه رمضان، شب قدر آن است، حقیقت شب قدر با نزول قرآن بر ولیّ معنا پیدا می‌کند.

اگر کسی به ماه رمضان وارد شود و بنابر عذر شرعی نتواند روزه بگیرد، از آنجا که او در ظرف این ماه و زیر این خیمه قرار گرفته، حجاب‌ها و شیاطین از او دفع می‌شوند؛ این حال ماه رمضان است.

بر هر مسلمانی لازم است که به هر ترتیب که می‌تواند، روخوانی و روان‌خوانی خود را اصلاح نماید تا بتواند حدّاقل رابطه‌ای میان خود با قرآن ایجاد کند. محروم حقیقی کسی است که عمری را در دنیا طی کند و ده‌ها علوم دیگر را کسب کند، ولی نتواند به درستی کتاب الهی و منشور ولایت خود را قرائت نماید.

خدای من، کیست که شیرینی محبّت تو را بچشد و به‌ جز تو دل بندد و کیست که به قرب تو مأنوس شود و غیر تو را جستجو کند. خدای من، پس ما را از کسانی قرار ده که برای مقام قرب و ولایتت برگزیدی و برای مودّت و محبّتت خالص گردانیدی و برای دیدارت تشویق نمودی.

نکته‌ای که در این میان لازم به تذکر است آنکه: مغفرت شب‌های ماه رمضان، مربوط به حرمت این ماه است و ربطی به روزه ندارد. حتی کسی که به دلیل عذر شرعی نمی‌تواند روزه بگیرد، باز هم مشمول مغفرت این شب‌ها قرار می‌گیرد. لذا کسانی که نمی‌توانند روزه بگیرند، سعی کنند حرمت این ماه را حفظ کنند.

از آنجا که ماه مبارک رمضان برای اولیاء اول سال سلوکی محسوب میشود و چون هر روز از عمر آدمی بخشی از سفر او به سوی آخرت است، بنابراین سالک باید در ابتدای اوّلین ماه سال خود را برای سفر دوازده ماهۀ پیش رو آماده کند. حال از یک سو هر مسافری نیازمند رفیق راه و نیز راهنما و حامی و محافظی امین و قوی است، و از سوی دیگر سنت بزرگان این بود که هر گاه میهمانی را در کنف حمایت خود میپذیرفتند، تا زمانی که او در حریم ایشان قرار داشت به عنوان عضوی از افراد خانواده خود محسوبش میکردند و تا پای جان در حمایت از او میکوشیدند حتی اگر آن میهمان عاصی یا حتی کافر بود. لذا بسیار سفارش شده که سالک در همان ابتدای ماه ،مبارک خود را در امان یکی از اولیای الهی (ع) قرار دهد.

مغفرت در لغت به سه معناست که اولین آن به معنی پوشاندن چیزی است، و دوم روی برگرداندن و نادیده گرفتن امری است، و معنای سوم محو کردن و پاک کردن کامل چیزی است.