بریده‌ کتاب‌های داستان آن خمره

هی‌...آقای مدیر! از من دلگیر نشوید. از مردم این آبادی هم چیزی به دل نگیرید. اینها مردم ساده و مهربانی هستند. اما حیف که حرف هایی می زنند و جگر آدمیزاد را می سوزانند. شما کارتان را بکنید، و واگذارشان کنید به خدا.

... خمره مثل آدم کوتاه و چاقی که حالش به هم خورده باشد، وارفته بود. تکیه داده بود به درخت. طناب، بیخ حلقش را سفت چسبیده بود. انگار خفه‌اش کرده بود یا گرفته بودش که نیفتد. تَرَک از گلوی خمره آمده بود پایین، از شکم گذشته بود، پیچیده بود طرف پهلو و رفته بود زیرش ...

سه روزه رفته‌ای سی روزه حالا زمستون رفته‌ای نوروزِ حالا تو که گفتی: سرهفته می‌آیم شماره کن ببین چند روزه حالا

به هرحال ، هرکسی از چیزی شانس نمی آورد. خود من تو زندگیم از درخت هلو شانس نداشتم.

باید بدانید اگر قرار بود تهمت و غیبت آدمهای خوب را دلسرد کند،بزرگان دین دنبال کارشان را نمی‌گرفتند.