به نظر میرسد که ترجیح میدهیم با هزینه کردن پول و وقت، با نتایج مشکلات عاطفی مان مقابله کنیم تا اینکه برای پیشگیری از آن ها کاری انجام دهیم.

ولی مسئله این جاست که وقتی احساساتمان را نادیده می گیریم یا سرکوب میکنیم برعکس قوی تر میشوند. احساساتی که خیلی قوی هستند در درونمان بزرگ میشوند مثل نیرویی تاریک که عاقبت تمام کارهایمان را مسموم میکند چه خوشمان بیاید چه نیاید. احساسات جریحه دار شده خود به خود محو نمیشوند خود به خود التیام پیدا نمی کنند اگر احساساتمان را ابراز نکنیم مثل بدهی روی هم تلنبار میشوند و بالاخره مهلت پرداخت و تسویه حساب شان سرمی رسد.

طبق نتیجه گیری یک پژوهش ،سی دقیقه بحث و جدل با شریک زندگی تان میتواند توانایی بدن تان را در بهبودی حداقل تا یک روز به تاخیر بیندازد و اگر مرتب بحث و جدل کنید این تاخیر دوبرابر میشود.

" الان متوجه شدم که نمیدونستم چی رو نمی دونم.زبان احساسات برای من بیگانه بود." سپس ادامه داد: "ممنون که بهم اجازه ی احساس کردن دادید.."

بر این باوریم که توانایی استدلال و‌تفکر ‌منطقی مان برترین قدرت ذهنی مان،حتی برتر از جنبه ی عاطفی سرکشمان، است. این‌ ترفندیست که مغز بما میزند، چون در اصل احساسات ما تاثیرات عظیمی بر عملکرد ذهن ما میگذارند که اغلب ناخوداگاه هستند.این حقیقت به خصوص در فرایند تصمیم گیری خیلی واضح است.