میشل فوکو: اما به نظر من شاید این رویداد طلایه دار این روند نباشد. درست است که به نظر میرسد دو کارکرد بسیار متفاوت - یعنی کارکرد پزشکی روان پزشکی از یک سو و کارکرد دقیقاً سرکوبگرانه پلیس از سوی دیگر ـــ در یک لحظه ی معین و در نظامی که از آن صحبت میکنیم با یکدیگر تلاقی کردند. اما در واقع، این دو کارکرد از همان آغاز جز یک کارکرد واحد نبودند. تو باید کتاب گشتل را درباره ی تولد نظام روان پزشکی خوانده باشی: او به خوبی نشان میدهد که چگونه روان پزشکی آنگونه که در ابتدای سده ی نوزدهم رشد و توسعه یافت به هیچ رو محدود به تیمارستان و محدود به یک کارکرد پزشکی نبود تا بعدها عمومیت یابد و در کل پیکر اجتماع بسط داده شود و به امتزاج های کنونی بینجامد که در فرانسه تا اندازهای پنهانی اند اما در اتحاد شوروی بسیار آشکارتر و بارزتر بلکه برنامه ی روان پزشکی از همان آغاز این بود که کارکردی از نوع اجتماعی داشته باشد.
