بریده‌ کتاب‌های اسکار و خانم صورتی

زندگی یک کادوی بامزه‌ست؛ اولش زیادی تحویلش می‌گیریم فکر می‌کنیم زندگیِ ابدی رو به دست آوردیم؛ بعد ارزشش رو از دست می‌ده و اون رو مزخرف و کوتاه می‌بینیم؛ تقریبا می‌خوایم بندازیمش دور! آخرش می‌فهمیم که نه یه کادو بلکه فقط یه امانته و تلاش می‌کنیم اون‌طور که شایستشه باهاش رفتار کنیم.

برای چی باید برای خدا بنویسم؟ کمتر احساس تنهایی می‌کنی ‌‌، احساس تنهایی کم تر با کسی که وجود نداره؟ به وجودش بیار .هر بار که تو یه کم بهش فکر می‌کنی یه کم بیشتر به وجودش میاری، اگر همین طور ادامه بدی کامل میشه

هر روز طوری به دنیا نگاه کنید که انگار اولین باره.

خدا جونی هیچ وقت برات نوشته ای نفرستادم چون فکر نمیکنم حتی وجود داشته باشی ! فقط اگر این طور بگم خیلی بد میشه ،،تو تحویلم نمیگیری و خب من احتیاج دارم بهم محل بزاری ! اگه وقت داشتی ترتیب دو سه تا کارو برام بده ،🙏