بریده‌ کتاب‌های ثروتمندترین مرد بابل

یک انسانِ آزاد، زندگی را به همراه یک سری مشکلات می‌بیند که باید حل شود و آن‌ها را حل می‌کند، در حالی که یک برده گله و شکایت می‌کند که آخر از دست من چه کاری ساخته است؟ من که فقط یک برده‌ام!

هر کاری پیش از انجام و تکمیل به صورت یک آرزو است. آرزوهای تو باید قاطع و جدی باشند. آرزوهای کلی، آرزوهای ضعیفی هستند. آرزوی پولدار شدن آرزوی باطلی است، آما آرزوی داشتن ۵ سکه طلا آرزوی ملموسی است و هر کسی می‌تواند آن را پیگیری کند و به سرانجام برساند. وقتی با عزمی راسخ ۵ سکه طلا به دست می‌آید؛ بعد می‌توان با همین روش ۱۰ سکه و سپس ۲۰ سکه و بعد ۱۰۰۰ سکه به دست آورد. با این روش است که ثروت جمع می‌شود؛ کسی که در ابتدای راه است پول کمی به دست می‌آورد، اما همین که توانایی و لیاقت بیشتری پیدا می‌کند پول بیشتری هم به دست می‌آورد. «آرزوها باید *ساده و قطعی باشند، آرزوهایی که به باد می‌روند آرزوهایی هستند که یا تعداد اهدافشان زیاد است یا بسیار ضد و نقیض‌اند یا فراتر از یک کار آموزشی است.»

هرچه سطح علمی ما بیشتر باشد درآمد بیشتری کسب می‌کنیم. هرکس که در زمینه‌ی کاری خود به دنبال فن یا دانش بیشتری است، پاداش خیلی خوبی می‌گیرد. اگر صنعتگر است، به دنبال یادگیری شیوه‌های جدید از استادان ماهر باشد. اگر تاجر است همواره به دنبال کالاهایی با کیفیت مرغوب و در عین حال با قیمت کمتر باشد. امور کاری همیشه در حال تغییر و تحول است؛ زیرا انسان‌های تیزهوش به دنبال مهارت‌های بهتری هستند تا خدمات بهتری را در اختیار مشتریان خود قرار دهند؛ بنابراین، به همه توصیه می‌کنم که در *در خط مقدم پیشرفت حاضر باشند و بی تحرک نباشند که در غیر اینصورت، از قافله عقب می‌افتند. «به همراه تجربه‌های مفید، نکات ظریف و مهمی وجود دارد که به پربار شدن زندگی بشر کمک می‌کنند.»

خوشبختی را نمی‌توان اندازه گیری کرد؛ کافی است خوش‌شانس باشی، اگر تو را به آب‌های متلاطم فرات بیفکنند، بی‌شک با دستانی پر از مروارید باز می‌گردی...

رفاه یک ملت، در گرو رفاه مالیِ هر یک از افرادِ آن است.

بدون حکمت و دانش، طلا خیلی زود از دست می‌رود، اما با حکمت و دانش می‌توان طلا را به دست آورد.

پول، وسیله‌ای است برای اندازه گیریِ موفقیت های زمینی. و امروزه با همان قوانینی اداره می‌شود که شش هزار سال پیش کنترل می‌شد؛ زمانی که خیابان های بابل پر بود از مردان ثروتمند.

مرد را در بر می‌گیرد چیزی شبیه گردباد مرد را می‌راند چیزی شبیه توفان راه او چیست کسی نمی‌داند تقدیر او چیست کسی نمیداند.

افکار جوانان همچون نوری است که پیش روی آنها را روشن میکند؛ درست مثل شهاب سنگی که آسمان را درخشان می‌کند. با وجود این، ذکاوت پیران همچون ستاره هایی است که بدون تغییر میدرخشد و دریانوردان با کمک این ستارگان مسیر خود را دنبال می‌کنند.

پیش از آنکه خدایان طلای بیشتری به ما اعطا کنند، باید یاد بگیریم که همین مقدار کم را خوب حفظ کنیم.

وقتی جوانی برای گرفتن پند نزد یک پیر می‌رود، در واقع آن جوان از سال‌ها دانش برخوردار می‌شود؛ اما اکثر جوان‌ها فکر می‌کنند که دانش و آگاهی افراد سالخورده تنها مخصوص همان روزهای قدیم است و هیچ نفعی برای آنان ندارد؛ اما همیشه به خاطر داشته باش، خورشیدی که امروز می‌درخشد همان خورشیدی است که در زمان تولد پدر و پدربزرگ تو بوده؛ این خورشید همچنان می‌درخشد تا هنگامی که آخرین نوه تو با آن از دنیا برود. در ادامه گفت: افکار جوانان همانند نور درخشان شهاب سنگ هاست که آسمان را برای لحظه ای روشن می‌کند؛ اما دانش سالمندان همچون ستارگان ثابتی است که بی هیچ تغییری نور درخشان از خود ساطع می‌کنند و ملوانان با آن‌ها جهت حرکت خود را پیدا می‌کنند.

آیا در من روح آزادگی هست، یا روح بردگی؟

به این روش به خاطر سادگی‌اش نخندید. حقیقت همیشه ساده است...

اگر برای خودم کاری تعیین بکنم، هر چند کاری پیش پا افتاده، باید آن کار را کامل به سرانجام برسانم، در غیر این صورت چطور می‌شود با اعتماد به نفس کارهای مهم را به انجام رساند؟ مثلا با خودم قرار می‌گذارم که به مدت چند روز به هنگام عبور از پل، روزی یک عدد ریگ به داخل رودخانه پرتاب کنم، اما اگر روز هفتم این کار را فراموش کنم، به خودم نمی‌گویم فردا دوتا ریگ پرتاب می‌کنم؛ بر می‌گردم و ریگ را درون آب می‌اندازم. همینطور در روز بیستم به خودم نمی‌گویم: «که آرکاد آخر این چه کار بیهوده‌ای است. هر روز پرتاب کردن ریگ برای تو چه فایده‌ای دارد؟ یک مشت ریگ بردار و یک دفعه بریز توی آب.» نه این را می‌گویم و نه آن کار را می‌کنم. وقتی کاری را برای خودم تعیین می‌کنم، آن را باید کامل انجام دهم.

اگر می‌خواهی گوسفند را بشناسی باید بروی پیش چوپان، اگر پند و اندرز به طور مجانی در اختیار آدم قرار می‌گیرد باید دقت کنی که هر نصیحتی صحیح نیست؛ و ارزش گوش دادن ندارد.

یعنی هیچ چیزی برای شروع نداشتی؟ - فقط یک آرزوی بزرگ...، و دیگر هیچ.

کشاورزی که زبان حیوانات را بلد بود، هر شب در مزرعه‌اش قدم می‌زد تا به حرف حیواناتش خوب گوش کند. یک شب، گاو نر با خر از سختی کارش درد و دل می‌کرد: من از صبح تا شب شخم می‌زنم. اصلا مهم نیست که همواره گرم است یا پاهای من خسته است یا چقدر به این گردن من فشار می‌آید؛ با این حال، باید کار بکنم؛ اما تو یک موجود تنبلی. راحت لم می‌دهی و جز بردن و آوردن ارباب کار دیگری نداری. وقت‌هایی هم که ارباب در شهر کار نداشته باشد تو همه‌اش می‌خوری و می‌خوابی. خر برعکس جفتک پرانی هایش پسر خوبی بود و از سر مهربانی و دلسوزی به گاو گفت: خب، دوست عزیزم تو خیلی سخت کار می‌کنی. می‌خواهی بگویم که چطور می‌شود یک روز آرام و بی دردسر داشته باشی. صبح که برده می‌آید به محض اینکه خیش را به گردنت می‌اندازد خودت را به بی حالی بزن، اینطوری او فکر می‌کند که تو مریضی و نمی‌توانی کار بکنی. گاو، نظر خر را قبول کرد و صبح روز بعد، برده نزد کشاورز رفت و گفت که گاو مریض شده است و نمی‌تواند شخم بزند. کشاورز گفت: پس خیش را به گردن خر ببند تا او زمین را شخم بزند. :)