بریده‌ کتاب‌های همسایه ها

رئیس زندان ...گاهی آدم به این نتیجه میرسه که نجابت، نجاسته... گاهی آدم به این نتیجه میرسه که باید نانجیب بود...

«اگه ما آدمای یه لاقبا به هم‌دیگه کمک نکنیم، کی به دادمون می‌رسه؟»

-میدونی خالد؟...ماها خودمون باید به فکر خودمون باشیم... باید متحد بشیم، جدا‌ جدا هیچ‌کاری از دستمون برنمیاد. خرد میشیم، نابود میشیم، باید به همدیگه جوش بخوریم، مثه آهن، مثه فولاد... عمو بندر حرف میزند -باید پشت همدیگه رو داشته باشیم، باید زیر بال همدیگه رو بگیریم که از پا نیفتیم.

قاضی می‌آید تو. مثل همیشه شلوغ است و پرسروصدا. این اسم را بچه‌ها بهش دادند. کتاب قانون متحرک زندان است. ... قاضی سربه سر همه می‌گذارد... و گاهی لودگی می‌کند: اگر عمامهٔ آخوندو بدزدی که زیرشلوارش کنی، مشمول مادهٔ ۱۲۷ می‌شی. آخه، آخوند از ابنیه و آثار مذهبیه. بعد لبخند می‌زند، انگشتش را زیر بینی آدم می‌گرداند و ادامه می‌دهد -عمامهٔ آخوند، از آثار مذهبیه، اما کون پتی تو که احتیاج به شلوار داره چی؟...

اسیر همین مزخرفاتیم که همیشه بدبختیم ، که همیشه باید مثه خر کار کنیم و کیفش رو دیگرون ببرند ، که همیشه توسری خور و گشنه هستیم...