بریده‌ کتاب‌های ملت عشق

قاعده نوزدهم: اگر چشم انتظار احترام و توجه و محبت دیگرانی ابتدا اینها را به خودت بدهکاری کسی که خودش را دوست نداشته باشد ممکن نیست دیگران دوستش داشته باشند. خودت را که دوست داشته باشی اگر دنیا پر از خار هم بشود، نومید نشو، چون به زودی خارها گل می شود.»

عشق جوهره و هدف اصلی زندگی است‌.

قاعدهٔ پنجم: کیمیای عقل با کیمیای عشق فرق دارد.عقل محتاط است. ترسان و لرزان گام برمی‌دارد. با خودش می‌گوید: «مراقب باش آسیب نبینی.» اما مگر عشق این‌طور است؟ تنها چیزی که عشق می‌گوید این است: «خودت را رها کن، بگذار برود!» عقل به آسانی خراب نمی‌شود. اما عشق خودش را ویران می‌کند. گنج‌ها و خزانه‌ها هم در میان ویرانه‌ها یافت می‌شود، پس هر چه هست در دلِ خراب است.

مبادا درخت ها باعث شوندجنگل را نبینی. به آیه‌های تنها قناعت نکن.بابد جزءها را در پرتو کل خواند

اندیشیدن به پایانِ راه کاری بیهوده است. وظیفه تو فقط اندیشیدن به نخستین گامی است که بر میداری. ادامه اش خود به خود می‌آید.

اگر زخمی داشته باشی،که به نظر من داری،بی‌حس کردنِ زخم چیزی است مداوای زخم چیز دیگر.

مراقب باش از راستی هایت بت نسازی!

آفریدگار من بقال نیست که گوشه ای از دفترش ستون گناه داشته باشد و گوشه ای دیگر ستون ثواب،بعد هم این دو را از هم کم کند و حسابت را در بیاورد. نه در یک دستش ترازویی است برای کشیدن،نه در دست دیگرش قلمی برای نوشتن....پروردگار من از این حساب های پست منزه است. او زیبایی پرشکوه،نوری بی پایان،مرحمت و رحمتی بی کران است.🌿

درست است که خدا را با گشتن نمی‌توان پیدا کرد اما خدا را فقط کسانی پیدا می‌کنند که دنبالش میگردند

قاعده دوازدهم:عشق سفر است.مسافر این سفر،چه بخواهد چه نخواهد از سر تا پا عوض می شود. کسی نیست که رهرو این راه شود و تغییر نکند.

حال آن‌که انسان این را نمی‌داند؛ماهر است در به سختی افکندن خود.

یک صوفی باید همیشه میانه رو باشد...

تسلیم شدن در برابر حق نه ضعف است نه انفعال.انسانِ تسلیم شده سرگردانی در میان موج ها و گرداب ها را رها می‌کند و در سرزمینی امن زندگی می‌کند.

برای شناختش لازم نیست چیز زیادی بدانم.جوهره اش را می‌بینم

برای همه ما زندگی رشته‌ای از تولد‌ها و مرگ‌هاست. برای تولد لحظه‌ای باید لحظه پیش از آن بمیرد. همان‌طور که برای زایش منِ جدید، منِ کهنه باید پژمرده و خشک شود....

اما من زندگی‌ای نو آغاز نکرده‌ام.تنها کاری که کرده‌ام مردن پیش از مرگ بوده!

بعضی آدم‌ها این‌طورند؛ ترس‌ها و پیش‌داوری‌های خود را به دیگران نسبت می‌دهند و عیب‌ها و ضعف‌های خود را در آن‌ها می‌بینند.

مگر بدون دوست داشتن و دوست داشته شدن می‌شود ایمان آورد؟!اگر عشق نباشد،(عبادت)هم کلمه ای خشک و خالی می‌شود عبارت از پنج حرف کنار هم نشسته.پوسته‌ای بی مغز!

این دنیا به کوه می‌ماند،هرفریادی که بزنی،پژواک همان را می‌شنوی.

عشق نیاز به هیچ تعریف و توصیفی ندارد،عشق به خودیِ خود یک دنیاست. یا درست در مرکزش هستی یا خارج از آن، در حسرتش...!