در زمان انقلاب مراقب اولین سری که از بدن جدا می‌کنید باشید. چرا که آن سر، اشتهای مردم را به انقلاب چند برابر می‌کند.

شما جمهوری‌خواه باشید یا سلطنت‌طلب، فرقی نمی‌کند. مردم رنج می‌کشند. واقعیت این است.

شما که در فکر صرفه جویی بودجه‌اید به فکر صرفه‌جویی این سرهای نازنین بیفتید. شما با حقوقی که به ۸۰ جلاد می‌پردازید می‌توانید ۶۰۰ آموزگار استخدام کنید. سر افراد ملت پر از دانه‌های مفید است شما کاری کنید که این دانه‌ها برسند و میوه شرافت و فضیلت و تقوا به بار آورند. شما در این سرها تخم دانش و اخلاق بکارید آنها را آبیاری کنید حاصلخیز کنید روشن کنید و تربیت کنید خواهید دید که دیگر نیازی به بریدن این سرهای نازنین نیست.

گیوتینی که سر مجرمین سیاسی را قطع می‌کند، در زمین ریشه دوانده و در مدت زمانی اندک از همه جای خاک دوباره سر برمی‌آورد.

لزوم اجرای عدالت توسط خودمان، مانند بن‌بستی است که گاهی در آن گرفتار می‌شویم.

از میان بحران‌های اجتماعی، اعدام سیاسی، منفورترین، فجیع ترین، و مسموم‌ترینِ اعدام هاست و ریشه‌‌کن کردن آن بیش از دیگر اعدام‌ها، حیاتی و واجب است.

ای آقایانی که در مرکز تالار مجلس نشسته‌اید، ای آقایانی که جای‌تان در بخش‌های انتهایی مجلس است، بخش اعظمی از مردم دارند رنج می‌کشند.

آه! موهایم پیش از این‌که سرم از تن جدا شود، سفید خواهند شد!

یکی مسئله تربیت و یکی هم قضیه مجازات به همان اندازه که طبیعت به انسان محبت می‌کند، اجتماع از او دریغ می ورزد. اگر هیئت حاکمه در فکر حل این مشکل نیست پس در فکر چیست؟ زندان داروی ننگبار و محرقی است که در بدن بیمار اجتماع ایجاد تاول و گنده زخم می‌کند و خون کثیف او را کثیف‌تر می‌سازد. مجازات اعدام نیز قطع عضوی از اعضای اجتماع است که به طرز وحشیانه صورت می‌گیرد.