بریده‌ای از کتاب حاصل عمر اثر ویلیام سامرست موام

کلمات مهم نیستند بلکه معانی اهمیت دارند و من هیچ امتیاز معنوی در این نمی‌بینم که انسان پنج شش زبان بداند. من با بعضی از علمای زبان روبرو شده ام و بنظرم نرسیده است که آنها داناتر از بقیه ما باشند. البته اگر انسان در کشوری سفر میکند، داشتن مختصر اطلاعاتی از زبان آن کشور که برای پیدا کردن راه و آنچه میخواهد بخورد کافی باشد، بسیار خوب است و هرگاه آن کشور ادبیات قابل ملاحظه ای داشته باشد توانائی خواندن آن‌ها بسیار مطبوع است. لکن این اندازه معلومات بسهولت فراهم میشود و سعی در آموختن بیش از این اندازه کار بیهوده ای است انسان جز بدین‌وسیله که سراسر عمرش را وقف آموختن زبان کشور دیگری کند هرگز نخواهد توانست بطرز کامل به آن زبان حرف بزند. انان هرگز مردم و ادبیات آن کشور را بطور عمیق نخواهند شناخت؛ زیرا مردم يك سرزمين و ادبیات ایشان که تأثرات آنان است، فقط ساخته و پرداخته اعمالی که انجام می‌دهند و کلماتی که استعمال میکنند نیستند. شناختن این دو، مشکل بزرگی نیست، بلکه ساخته و پرداخته غریزه های اجدادی، احساس هائی که باشیر مادر جذب کرده اند و آن حالتهای درونی هستند که بیگانه هرگز راهی به آن‌ها ندارد