بریده‌ای از کتاب در جستجوی زمان از دست رفته: زمان بازیافته اثر مارسل پروست

حافظه‌ام، حتی حافظه‌ی غیرارادی‌ام، دیگر عشق آلبرتین را از یاد برده بود. اما گویا اندام‌ها را هم حافظه‌ای غیرارادی است که تقلیدی کمرنگ و سترون از آن یکی‌ است، و درازتر عمر می‌کند، همچون برخی جانداران یا گیاهان بی‌ حس و هوشی که از انسان بیشتر زنده می‌مانند. پاها و بازوها پر از خاطره‌های خواب رفته‌اند.