بریده‌ای از کتاب انسان در دو فصل اثر علی صفایی حائری
1403/9/24
صفحۀ 57
حذر آن حالتی است که در هنگام دست زدن به یک سیم برق و یا راه رفتن در روی تیغ و شیشه های شکسته احساس میکنید وقتی که میخواهی پس از باران از جایی گل آلود بگذری چگونه دامن را بالا میگیری و آرام آرام حتی با نوک پا حرکت میکنی چه احساسی داری که لباس تازه آلوده نشود و بر دامن شما گل نپاشد. انذار این حالت را به دنبال می آورد و این حالت و دقت عمل را بارور میسازد و عبودیت را شکل میدهد و شهود و تسلیم و تفویض را زمینه میسازد.
حذر آن حالتی است که در هنگام دست زدن به یک سیم برق و یا راه رفتن در روی تیغ و شیشه های شکسته احساس میکنید وقتی که میخواهی پس از باران از جایی گل آلود بگذری چگونه دامن را بالا میگیری و آرام آرام حتی با نوک پا حرکت میکنی چه احساسی داری که لباس تازه آلوده نشود و بر دامن شما گل نپاشد. انذار این حالت را به دنبال می آورد و این حالت و دقت عمل را بارور میسازد و عبودیت را شکل میدهد و شهود و تسلیم و تفویض را زمینه میسازد.
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.