بریدۀ کتاب
1402/7/8
صفحۀ 1
طبع بشر طوری است که تا از نعمتی برخوردار است قدر حقیقی آن را نمیداند. امّا همین که از دستش رفت، آن وقت بدان قدر و قیمت می‌گذارد و در عزیز و محترم شمردن آن زیاده‌روی می‌کند.
طبع بشر طوری است که تا از نعمتی برخوردار است قدر حقیقی آن را نمیداند. امّا همین که از دستش رفت، آن وقت بدان قدر و قیمت می‌گذارد و در عزیز و محترم شمردن آن زیاده‌روی می‌کند.
22
(0/1000)
روشنا
1402/7/9
0