بریدۀ کتاب

اما اینها همه ماجرا نبود. قدرت بدنی، شجاعت، نبود راهنما، رفقای نااهل و ...همه دست به دست هم داد. انسانی به وجود آمد که کسی جلودارش نبود. هر شب کاباره، دعوا، چاقو کشی و ... . پدر نداشت، از کسی هم حساب نمی برد، مادر پیرش هم کاری نمی توانست برایش بکند. اشک می ریخت و برای فرزندش دعا می کرد: "خدایا پسرم را ببخش، عاقبت به خیرش کن، خدایا پسرم را از سربازان امام زمان (عج) قرار بده". دیگران به او می خندیدند، اما او می دانست که سلاح مومن دعاست...زندگی شاهرخ در غفلت و گمراهی ادامه داشت تا اینکه دعاهای مادر پیرش اثر کرد. مسیحا نفسی آمد و از انفاس خوش او مسیر زندگی شاهرخ تغییر کرد...فدایت شوم خمینی