«ما هیچ وقت تنها نیستیم، حتی اگر سعی کنیم فراموش کنیم باز هم تنها نیستیم. همیشه در محضر پروردگارمان هستیم، در روشنایی روز و تاریکی شب که مثل کودکان هراسان چهره از او پنهان می‌کنیم. او ما را تنها نمی‌گذارد هرگز. حتی اگر همه پنجره ها را ببندیم و پشت همه درها را بیندازیم، مانعی بر سر راهش نیست. حتی اگر دل‌های خود را از مهر او خالی کنیم و سنگ شود باز در دل ما رخنه میکند.» از داستان «شب مورد بحث»