بریده‌ای از کتاب دیر درخت نارنج: بخش اول اثر سامانتا شانون

همان چشم هایی که خوب می‌شناخت‌‌، اما لبخند از آنها رفته بود. دهانی که بی درنگ به لبخند باز میشد، دیگر دوباره نمی‌خندید. تنها چیزی که لوت می‌توانست ببیند، خونی بود که از میان سنگ ها جاری شده بود