بریده‌ای از کتاب مربی و تربیت اثر محی الدین حائری شیرازی
1402/10/16
صفحۀ 192
طفل باید بداند که دو راه در پیش دارد: راه نور و راه تاریکی. راه نور یعنی اسـتعداد و کفایت و اینکه آنچه دارد یـک نـوع بدهـی تلقـی کنـد؛ یعنـی وقتـی می بینـد هوشـش از دیگـران بیشـتر است، بداند در مقابل آفرینش از دیگران بدهکارتر است. بدانـد این هـا «خوبـی» او نیسـت؛ این هـا «بارهایـی» اسـت کـه بـه دوش اوسـت؛ این هـا بدهکاری هایـی اسـت کـه بایـد بپـردازد. وقتـی این چنیـن برخـورد کنـد بـا مسـائل، عُجـب پیـدا نمی کنـد.
طفل باید بداند که دو راه در پیش دارد: راه نور و راه تاریکی. راه نور یعنی اسـتعداد و کفایت و اینکه آنچه دارد یـک نـوع بدهـی تلقـی کنـد؛ یعنـی وقتـی می بینـد هوشـش از دیگـران بیشـتر است، بداند در مقابل آفرینش از دیگران بدهکارتر است. بدانـد این هـا «خوبـی» او نیسـت؛ این هـا «بارهایـی» اسـت کـه بـه دوش اوسـت؛ این هـا بدهکاری هایـی اسـت کـه بایـد بپـردازد. وقتـی این چنیـن برخـورد کنـد بـا مسـائل، عُجـب پیـدا نمی کنـد.
15
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.