به نام خدا شاعر: چامه‌سرا. آنکه «قدرت سرودن شعر و به نظم کشیدن کلام» داشته باشد. این معنا بعد از نحله‌های ادبی نیمایی، شاملویی، رؤیایی‌ای و الخ... دستخوش تغییر گشته و در این عهد صرف «قدرت» داشتن برای شاعر بودن کفایت می‌کند و به متعلقات آن نیاز نیست.