بریدۀ کتاب
1402/08/29
صفحۀ 257
خداوندا! هرگز نمی‌پرسیم چرا عذاب را به آن حد رساندی که به های‌های گریه محتاجمان کنی. نمی‌پرسیم. فقط سپاس می‌گوییم که از پی هر عذاب، توان و رخصت گریستنمان دادی.
خداوندا! هرگز نمی‌پرسیم چرا عذاب را به آن حد رساندی که به های‌های گریه محتاجمان کنی. نمی‌پرسیم. فقط سپاس می‌گوییم که از پی هر عذاب، توان و رخصت گریستنمان دادی.
13
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.