از دوستانم پرسیدم، چطور توانستند دوستی دوران دانشجویی‌شان را این همه سال همچنان ادامه دهند و آنها چنین گفتند: "قرار گذاشتیم به موضوع‌هایی که باعث آزار بقیه می‌شه کاری نداشته باشیم، مدتی جروبحث کردیم روابط‌مون به هم خورد، حتی چندین سال باهم حرف هم نزدیم ولی همه اینا گذشت؛ الآن فقط درباره بچه‌ها و نوه‌هامون صحبت می‌کنیم و از این‌که توو خونه‌های بیرون از شهرمون چه درخت‌هایی داریم. وقتی با دوستا دور هم جمع می‌شیم حتی یه کلمه درباره سیاست حرف نمی‌زنیم هرکدوم از ما به روش خودش به این نتیجه رسید با هم دیگه زندگی می‌کنیم آقاوار و دوستانه، سفید و سرخ کنار همیم و هیچکدوم‌مون هم نمی‌خوایم اون یکی رو بکشیم. خون‌ریزی دیگه کافیه."