بریدۀ کتاب
1403/03/03
صفحۀ 42
وقتی عقاید خودمان را نداشته باشیم،وقتی تنها چیزی که در مغزمان انباشته شده توده ای انبوه از گزافه گویی و حرف های دیگران است، آن موقع عطش سیری ناپذیر از تایید شدن و تحسین توسط مردم را در خود میابیم؛گویی دانش و آگاهی تنها در گرو حرف های جماعت است.
وقتی عقاید خودمان را نداشته باشیم،وقتی تنها چیزی که در مغزمان انباشته شده توده ای انبوه از گزافه گویی و حرف های دیگران است، آن موقع عطش سیری ناپذیر از تایید شدن و تحسین توسط مردم را در خود میابیم؛گویی دانش و آگاهی تنها در گرو حرف های جماعت است.
0
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.