بریدۀ کتاب
1402/03/19
3.8
12
صفحۀ 1
انسان آنگاه سخن می گوید که با اندیشه های خود در آشتی و آرام نباشد؛ و هرگاه دیگر نتواند در تنهایی دل خود بماند،در لب های خود زندگی می کند،و صدا وسیله ی انصراف خاطر و گذراندن وقت است....
انسان آنگاه سخن می گوید که با اندیشه های خود در آشتی و آرام نباشد؛ و هرگاه دیگر نتواند در تنهایی دل خود بماند،در لب های خود زندگی می کند،و صدا وسیله ی انصراف خاطر و گذراندن وقت است....
2
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.