بریدۀ کتاب

پرسش سوم: روایت شده است که حسین (ع) در آن شب با آبی که ابوالفضل و یارانش آورده بودند غسل کردند. بنابراین آب به مقدار کافی در اختیار امام و یاران او بوده و تشنگی و عطشی در کار نبوده یا در مورد آن غلو بسیاری صورت گرفته است، زیرا اگر آب نبود آنان چگونه غسل کردند؟ اجازه دهید برای پاسخ به این پرسش، ابتدا متن واقعه را از زبان طبری بازخوانی کنیم. طبری میگوید: «وقتی تشنگی شدید به حسین و یارانش روی آورد، برادرش عباس را صدا زد و به او گفت که بیست مشک بردارید و با سی سواره و بیست پیاده به شریعه بروید و آب بیاورید آنها شبانه به نزدیکی آب رفتند و نافع بن هلال ،جملی پرچم را در دست داشت عمرو بن حجاج زبیدی - فرمانده محافظان فرات - فریاد زد که کیستید؟ عباس نزدیک تر رفت. عمرو بن حجاج پرسید، برای چه به اینجا آمده اید؟ عباس گفت آمده ایم از این آب بنوشیم آبی که شما انرا از پسر پیامبر دریغ کرده اید! گفت بنوشید گوارایتان باد. عمرو عباس گفت به خدا قسم قطره ای نمینوشم تا وقتی حسین و یارانش تشنه اند! آنان راه را بر عباس بستند و گفتند: هرگز اجازه نمی دهیم آب بردارید. ما اینجا هستیم که نگذاریم شما آب بردارید یاران عباس نزدیک تر شدند. عباس به پیادگان گفت: مشکهای خودتان را پر کنید! پیادگان هجوم آوردند و مشکها را پر کردند. عمرو بن حجاج حمله کرد تا نگذارد آب ببرند. عباس و هلال به آنان حمله بردند و آنان را دور کردند ... و آب را به خیمه ها رساندند. بنابراین : ۱- تعداد کسانی که رفته بودند تا برای خیمه ها آب بیاورند پنجاه نفر بودند که سی نفر از آنان برای مقابله با محافظان فرات رفته بودند تا پیادگان بتوانند با استفاده از پشتیبانی آنان، آب بردارند. ۲- تعداد مشکها بیست عدد بود. اگر فرض کنیم که هر مشک میتوانسته پانزده تا بیست لیتر آب را در درون خود جای دهد، مقدار آبی که به خیمه ها رسیده چیزی در حدود سیصد تا چهارصد لیتر آب بوده است و اگر این مقدار آب را بر تعداد افراد حاضر در خیمه های ابا عبدالله اعم از باران و خانواده ایشان تقسیم کنیم و جمع آنان را حدود صد نفر بدانیم به هر نفر سه تا چهار لیتر آب میرسد که باید با آن عطش خود را فروبنشاند و برای فردا نیز آبی ذخیره کند. افزون بر این، اسب ها و شترانی نیز در خیمه گاه قرار داشتند که آنان نیز سه روز با محدودیت شدید آبی مواجه بودند. حتی اگر فرض کنیم اسب های یاران حضرت ابوالفضل در هنگام اب برداشتن از فرات آب خورده باشند _ که چنین نبود، زیرا سواران در مدتی که پیادگان آب بر می داشتند با نیروهای عمرو بن حجاج درگیر بودند باز شتران تشنه که هر کدام حدود بیست لیترآب می نوشند نیز باید از همین آب می نوشیدند و می دانیم که برای غسل، حداقل سه لیتر آب لازم است و این مقتضای فرمایش حضرت رسول است که فرمود: «الغسل بصاع» یعنی با یک صاع (حدود سه کیلو گرم با تقریباً سه لیتر آب) غسل کنید بنابراین، اگر حسین الله و یارانش غسل کرده باشند بیش از دویست لیتر آب برای غسل مصرف کرده اند و به این ترتیب آبی که باقی میماند چیزی حدود صد تا دویست لیتر آب است که باید بیش از سی اسب، چند شتر و یکصد نفر افراد حاضر در خیمه گاه حسینی از آن بنوشند! نکته دیگر اینکه غسل حتی اگر واجب ،نیز باشد، در شرایطی که بیم جان می رود، جایز نیست و به طور یقین امام حسین صرف نظر از علم الهی نیز یا می دانست که فردا امکان دسترسی به آب وجود نخواهد داشت و هر انسانی با در نظر گرفتن کودکانی که جانشان به شدت در معرض خطر است به خود اجازه ده نمی دهد که آب را برای امری مستحبی یا در درجه دوم اهمیت استفاده کند و جان کودکان و ضعیفانی را که همراه او هستند به خطر بیندازد.