ملّا نیز به شیوه شجاعانه خود گه‌گاه مزاحی می‌کرد و طنزی به کار می‌گرفت در باب اینکه شاهان مرجّح است از دانش بپرهیزند. چرا که هر کسی را بهر کاری ساخته‌اند؛ سلاطین را برای مجازات بی‌گناهان و دانشمندان را جهت درد کشیدن و خون دل خوردن و پیوسته در بیم آن بودن که مبادا بی‌گناه دانسته شوند و به همین دلیل است که گرد آوردن دانشمندان و زاهدان و ملّایان در دربارها هم به صلاح ملک و ملت نیست. زیرا صدای خوش از ساز میان تهی برمی‌خیزد. و بزرگان چون به شکم بارگی مشغول شوند از بزرگی جز شکم چیزی برای ایشان نمی‌ماند.