اولش اصلا فکر نمی‌کردم کتابی که راجع به نسرین و کیال باشه، در این حد من رو شگفت زده کنه. بنظرم این کتاب آرامش قبل از طوفان‌ِ جلد آخره.
این جلد باعث شد من به اینکه که جی‌ماس یک اثر شاهکار و مدیریت شده خلق کرده ایمان بیارم... که چقدر خوب زوج‌های این کتاب رو چیده.
این جلد به من یاد داد که آدمی صرفا بد یا صرفا خوب برای دوست داشتن وجود نداره، همه آدم‌ها لایق مهرورزی هستن.
شاید مفهوم عشق همین باشه... کسی که بتونه خلا درونت رو ترمیم کنه، کسی رو که تو رو به ورژن کامل خودت رو برسونه. من از ایرن و کیال فقط همین رو آموختم.
مثل همیشه؛ دوستش داشتم.
      

        پایان این جلد منو نابود کرد و واقعا باهاش اشک ریختم...
کلا تو ابن جلد قضیه جنگ و بدبختی‌ها خیلی جدی‌تر میشه
خیلی خوشحالم که تو ابن جلد خبری از کیال نبود.( چقدر من از این بشر متنفرم )
و رابطه منان و ایلین واقعا جذاب و قشنگ بود.
من سر این جلد به طور کامل تو کتاب غرق شدم امیدوارم شماهم لذت ببرین:)
      

        هر جلدی که میرم جلو با خودم میگم این دیگه بهترین جلده! اما بازم سارا جی ماس غافلگیرم می‌کنه...
فقط میتونم بگم: شاهکاری زیبا.
      

        یه روزه کل این جلد یعنی بخش اول و دوم رو تموم کردم و تنها کلمه‌ای که میتونم باهاش حسم رو نسبت بهش بگم؛ خارق‌العاده‌ست! 
معرکه بود! برای خودم متاسف شدم که می‌خواستم این مجموعه رو ادامه ندم...
جلد یک رو صفر در نظر بگیرید داستان از این جلد تازه شروع شد!
      

        تا اینجا که خیلی خوب بوده، فقط درک یک سری از مطالب این کتاب و تصور اون‌ها برام سخت بود که امیدوارم تو جلدهای بعدی بهتر بتونم با موجودات این کتاب کنار بیام.
کتابای خانم جی‌ماس رو نمیشه رو با یه جلد قضاوت کرده چون جلدهای بعدیه که تو رو عاشق خودشون می‌کنه.
بریم ببینیم چی میشه!
      

        این کتاب تو رو هم با خودش وارد دنیای کاراوال میکنه؛ طوری که فراموش می‌کنی چه چیزی واقعی و چه چیزی جادوعه.
و قطعا آخر این جلد شگفت زده خواهی شد! 
دوستش داشتم، یه کتاب معماری-ماجراجویی-فانتزی-عاشقانه خوب!
      

        خیلی این مجموعه رو دوست داشتم و تاابد در قلبم خواهد ماند.
معتقدم تنها نکته آزاردهنده این مجموعه اضافه گویی‌های زیادشه؛
اواسط داستان بسیار یکنواخت اما اول و پایانی پر از هیجان و جذابیت.
نیل شوسترمن خیلی خوب و غیرمنتظره اتفاقات رو پیش برد طوری که اصلا قابل حدس نبود و این نشانه یک نویسنده قهاره. 
و این که خب این جلد عاشقانه بیشتری هم نسبت به دوجلد قبلی داشت قابل ذکره...
بخونید و لذت ببرید:)

      

        الان اشکم در اومده و همزمان تمام تنم مور مور شده و فکر کنم حتی برای چندثانیه یادم رفته بود که نفس بکشم! و بله بالاخره ابرتندر رو تموم کردم.
پایانی فوق‌العاده و نفس‌گیر داشت.
خیلی بیشتر از جلد اول دوسش داشتم، در این جلد نوشته‌هایی که از ابرتندر وجود داشت که با اندکی تامل می‌شد به مفهوم عمیقش پی برد.
در واقع این مجموعه در کنار داستان گیراش، داره نکات زیبایی رو درباره بشریت بیان می‌کنه و این فوق‌العاده‌‌‌‌ست.
ابرتندر حس یک پدر رو به من می‌داد خصوصا درباره سیترا؛ اونجای کتاب که از زبان ابرتندر نوشته بود: من برای سیترا نگرانم! واقعا زیبا بود.
به طبع مجموعه‌های طولانی همیشه دارای اضافه‌گویی هستند و درباره این کتاب هم همینطور بود و اینکه داستان همزمان در زبان چند کارکتر بیان می‌شد ریتم داستان رو کند کرده بود.
در یک کلمه، برای خوندنش حتی یک لحظه هم منتظر نمونید.
      

        به شدت کاپل جذابی داره این کتاب و دیالوگ‌ها واقعا قلب آدمو اگوری پگوری می‌کنن.
نقص کتاب از نظر بنده سریع رد کردن جزئیات و شخصیت پردازی ضعیفی سایر کارکترهای داستان بود؛ البته لازم به گفتنه که شخصیت پردازی دو کارکتر اصلی بسیار کامله اما شخصیت‌های فرعی؟ خیر.
اگه می‌خواین سر خوندن تک‌تک جملات لبخند بزنین این کتابو از دست ندین.
طرفداران داستان‌های شرقی به شدت دوستش خواهند داشت مطمئنم...
      

        اگر بعد از پایان جلد اول سراغ جلد‌های بعدی نرفتید، باید بگم متاسفم چون شما ادامه‌ی یکی از بهترین مجموعه‌ کتاب‌های فانتزی-عاشقانه رو از دست دادید.
جلد اول اقتباسی از دیو و دلبره و صد و هشتاد درجه با جلدهای بعدی متفاوته. در واقع بیشتر شخصیت‌های اصلی در جلد دوم خودشون رو نشون میدن و کاپل اصلی به کل تغییر میکنه.
در باب ترجمه‌ هم، بله متاسفانه هم ترجمه‌ی نشر باژ و هم آذرباد چنگی به دل نمیزنه اما مسلما آذرباد در خصوص این کتاب بهتر عمل کرده.
و یک نکته مهم دیگه قلم خاص جی‌ماس هست که ممکنه با زیاده گویی‌هاش خسته بشین اما يقيناً این نشون دهنده لایق بودن نویسنده‌ست و شما باید صبور باشین تا به نقاط اوج داستان‌هاشون برسین و اونوقت می‌بینین که چقدر ارزشش رو داشته:))))
درباری از خار و رز رو از دست ندید...
      

        جلد اولش خیلی قابل هضم‌تر بود، متاسفانه اینکه نه امریکا و نه مکسون نمی‌تونستن با احساساتشون کنار بیان و بفهمن که عاشق کی هستن و مدام نظرشون تغییر می‌کرد منو عصبانی می‌کرد.
مکسون خیلی حس آرون وارنر رو به من میده و شباهت‌های خیلی زیادی هم باهم دارن.
قوی نبود اما دوست‌داشتنی، چرا!