مِهسَتی در سال 1902 میلادی در شهر گنجه زاده شد. او موسیقی را به خوبی می‌دانست، شعر می‌سرود و شطرنج‌باز چیره‌دستی بود. او، همچون خیام، یکی از بزرگ‌ترین استادان رباعی شناخته می‌شود. همسر او، تاج‌الدین امیر احمد، نیز شاعر بود. ماجرای عشق این دو در کتاب «مهستی و امیر احمد» به قلم جوهری منعکس شده است. مهستی در دوران روزگار زندگی خود به چنان شهرتی دست یافت که در سفر به بلخ و مرو به دربار سلطان سنجر سلجوقی نیز دعوت شد. او که نخستین بانوی شاعر آذربایجان است، در اواخر سده‌ی دوازدهم میلادی از جهان رفته و شوربختانه بسیاری از اشعارش نیز به ما نرسیده است. تنها بخشی از اشعار او از روی یک نسخه‌ی چاپ شده در باکو به همت علی پی‌سپار گردآوری شده است.