خدایان سیزیف را محکوم کرده بودند که پیوسته تخته سنگی را تا قله کوهی بغلطاند.
و از آنجا،آن تخته سنگ
با تمامی وزن خود تا پایین می افتاد،
خدایان به حق اندیشیده بودند که 
از برای گرفتن انتقام،
تنبیهی دشتناکتر از کار بیهوده و بی امید نیست.
اگر به گفته «هومر»مومن باشیم سیزیف عاقل ترین و محتاط ترین انسان ها بوده است.
من در اینجا تناقصی نمیبینم.
راجع به موجباتی که وی را سزاوار کار بیهوه در جهنم کرد عقاید مختلف است.
وی اسرار خدایان را فاش کرد...