در خوش بینانه ترین حالت فقط فصل اول کتاب اندکی جذاب و کنجکاو کننده بود. تمام ۱۶۰ صفحه ی کتاب در حال تکرار و تکرار و تکرار موضوعات سطحی و بلافایده بود. نمونه ی بارز روانشناسی زرد! بی فایده ترین کتابی که تا به حال خواندم‌. تا حدود صفحه ی ۷۰ خواندم به امید اینکه محتوای جالب توجهی پیدا کنم اما هر صفحه ای که پشت سر می‌گذاشتم با محتوای کمتری رو به رو می‌شدم؛ به صفحات آخر کتاب رفتم و در کمال ناباوری همان مطالب صفحه ی ۷۰ را آنجا هم دیدم!
        

                تا به حال ترجمه های متعددی از این کتاب رو خوندم. می‌تونم بگم ترجمه ی آقای شاملو که اولین ترجمه ی فارسی شازده کوچولو هست، خیلی خاطره انگیزه، ولی بهترین نیست. اتفاقا پر از ایراد نگارشی و جمله بندی و حتی ایراد در ترجمه ست...
گاهی اوقات به سختی می‌شه با متن ارتباط برقرار کرد و تکیه کلام هایی در سرتاسر داستان تکرار می‌شن که گاهی اوقات اصلا معنی نمی‌دن و فقط حضورشون آزار دهنده ست.
یک بند از متن کتاب که داستان رو هم فاش نکنه ضمیمه ی این یادداشت می‌کنم تا کاملا منظورم رو از ایرادات نگارشی و متنی متوجه بشید.
        

                ادبیات ۰
محتوا ۰
پایان ۰
حتی شخصیت پردازی و داستان سرایی ۰
بعضی از وقایع رمان غیرمنطقی رقم خوردند.
فقط طوری بود که انگار یک کانسپت به ذهن نویسنده رسیده باشه و نویسنده اون رو نوشته باشه. نه شروعش منطقی بود و نه خط داستانی و نه پایان.