محتوای داستان و تصاویرش واقعاً متفاوت و بامزه‌ان. 😭
        

                نمی‌دونم چجوری می‌شه که ماجراهای دُری همیشه برام شیرین و جالب هستن. حتی با وجود اینکه دیگه سنم مناسب خوندن این کتاب نیست. =))))
        

                کلاس دوم و سوم، از نمایشگاه کتاب گرفتمش و بارها و بارها خوندمش. :))))
        

                جداً داستان‌هاش رو دوست داشتم، مخصوصاً "دوش حمام" و "شورت جادویی" 
        

                تصویرگری‌های خانم ملیکا سعیدا و ورقه‌های گلاسه، کتاب رو خیلی جذاب کرده. :>
        

                شیرین بود، حس بچگی‌هام رو می‌داد. 
        

                من انیمه‌ی ۱۲ قسمتی این راحت خوان رو کامل دیدم، و عاشق هیجان و اون حس ترس و مبهم بودنش شدم. مدت زیادی بود دلم می‌خواست راحت خوانش رو بخرم، و بالاخره توی کتاب‌فروشی دیدمش و خریدمش. 
برای کسایی که می‌خوان بخوننش، باید بگم که این جلد بیشتر مقدمه هست و داستانش توی سه جلد بعدی کامل می‌شه. 
نمی‌شه گفت ژانرش ترسناک هست، بیشتر ماجراجویی و فانتزی به حساب میاد و یه نمور هم حس ترس می‌ده. در کل که دوستش داشتم، ولی ای کاش موقع خریدن این جلد، جلدهای بعدی رو هم می‌خریدم. چون در انتها، داستان تازه شروع شد. :٬)
        

                اون زمانی که این کتاب رو خوندم (حدوداً  کلاس سوم یا چهارم) خیلی دوستش داشتم و حس خوبی ازش می‌گرفتم. البته هنوز هم حسم همینه. 🐧
        

                مثل مجموعه‌ی اصلی (خاطرات یک بچه‌ی چلمن) جذابیت نداره، به طوری که فقط همین یک جلد رو خوندم و سراغ بقیه‌ی جلدها نرفتم. 
        

                این کتاب مزه‌ی آبنبات  می‌ده. خیلی شیرین و دلچسب. 🥹
        

                چقدر نقاشی‌های مابین داستان رو دوست دارم. :))))
        

                از دوست داشتنی ترین و قشنگ ترین مجموعه‌‌های دنیا. بخونید تا بفهمید. ☄️
        

                داستان مبهم، جادویی و عجیب غریب. اما کتابی نیست که وقتی توی جمع دوست‌هام نشستم بهشون پیشنهاد کنمش. و خب، توی انتخاب این کتاب برای خوندن بیشتر فکر کنید. 
        

                اولین چیزی که موجب جلب توجه من نسبت به این کتاب شد طراحی جلد و نوع چاپش بود، حس و حال کلاسیکی رو به آدم منتقل می‌کنه و نمی‌دونم چرا، ولی من رو یاد مربای تمشک می‌ندازه. یا مثلاً پنکیک وانیلی. خلاصه از لحاظ چاپ عالییه.
دومین چیز هم داستان و موقعیت مکانی و زمانی بود که تا به حال همچین کتابی نخونده بودم و موقعی که شروعش کردم انگار به یک فضای تاریک و بارونی پرتاب شدم. (شروع کتاب با هوای بارونی هست) 
درمورد متن هم بگم، من توصیفات خانم مونتگومری رو خیلیی دوست داشتم، قشنگ می‌تونستی فضای داستان رو تصور کنی. اما این توصیفات ممکنه برای بعضی از خواننده‌ها کسل‌ کننده باشه و ازشون بگذرن، و خب به جز این کتاب، کلاً نوشته‌های خانم مونتگومری پر از توصیفات هستن و باید به این نکته توجه کنید. و درمورد داستانش هم، من دوستش داشتم مخصوصاً پایان‌بندی رو. اوایل خیلی با شروعش حال نکردم و آروم آروم کتاب رو می‌خوندم اما توی بدنه‌ی داستان همه چیز خیلی قشنگ شد و با عشق می‌خوندمش. پس اگه کتاب رو شروع کردید که بخونید، به داستان فرصت بدید تا خودش رو شکوفا کنه. 
اما خلاصه بگم، کتاب چاپ قشنگی داره، داستان قشنگی هم داره. پس بخونیدش. 🐢