به نام او

 این داستان تمثیلی خاطرانگیز را با دو ترجمه متفاوت خواندم: صادق چوبک غلامرضا امامی
ترجمه امامی از متن ایتالیایی بود و ترجمه چوبک ( توجه کنید که نام خانوادگی مترجم چه تناسب بانمکی با عنوان داستان دارد:) ) اولین ترجمه این کتاب
هر دو خوب بودند ولی نثر چوبک هرچند ترجمه‌اش به دقت امامی نبود دل‌انگیزتر بود.

قصد دارم تمام کتابهایی را که داستانهایش را می‌دانم یا در کارتون‌های دوره کودکی دیدم بخوانم لطف دیگری دارد.
ضمن اینکه تا یادم نرفته بگویم که پینوکیو یک داستان تمثیلی تعلیمی بود خوش به حال کودکان آن دوره که کلودی این حرفها را با آنها درمیان گذاشته است.
          

            داستان رو دوست دارم اگرچه بعد از هر بدبختی هزاران بدبختی دیگر پیش روی پینوکیوی ساده و دوست داشتنی قصه است.از منظر تناسب قصه با کودکان،اشکالات چندانی به چشمم نخورد مگر اینکه به شدت کتاب بر مبنای رفتار گرایی‌ هست و اینکه کودکان با ترسیدن از عواقب کاراشون،از پینوکیو درس عبرت بگیرن و اونا رو تکرار  نکنن ایراد کار اینجاست که این تاثیر کوتاه مدته و مصداق بارز ؛تموم شد خیلی تاثیرگذار بود....
          

            باید کارتونی که زمان بچگی ما پخش میشد را دوباره ببینم. آیا صحنه سوختن پاهای چوبی پینوکیو و دار زدنش توسط گربه و روباه و از آن بدتر غرق کردن او وقتی که خر شده توی کارتون بود؟! این صحنه ها را بچه های نازک نارنجی امروز میپذیرند؟! به هر حال خیلی داستان را دوست داشتم و حالا به نظرم شکل قصه گویی یله و بی ساختار دینو بوتزاتی در "راز جنگل پیر" را هم بهتر میفهمم